"ဗိုလ္ေန၀င္း ေဖာ္စပ္ေသာ ႏုိင္ငံေတာ္မဲြေဆး" -------------------------------------------------- (ေၾကးမံုဦးေသာင္း) ဒီမိုကေရစီအစိုးရေခတ္က ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီးေန၀င္း အျဖစ္ စစ္တပ္ကို ကြပ္ကဲစဥ္က လာဘ္လာဘကို ေရွာင္ၾကဥ္သူတဦး ျဖစ္ခဲ့ပါသည္။ ျမင္းပဲြမ်ားသို႔ အၿမဲသြားသူ ျဖစ္ေစကာမူ အစိုးရပိုင္ေသာ ေငြ၊ တပ္၏ေငြမ်ားကို ထိသူမဟုတ္ပါ။ သန္႔ရွင္းသူ ျဖစ္ပါသည္။ တခါတြင္ဇနီးျဖစ္သူ ေဒၚခင္ေမသန္းက ေအာ္တိုကား ကုမၼဏီႏွင့္ ဆက္သြယ္ကာ Hillman ေမာ္ေတာ္ကားမ်ားကို တပ္မေတာ္မွ အရာရွိမ်ားကို လဆိုင္းစနစ္ႏွင့္ေရာင္းခ်ရန္ စီစဥ္ပါသည္။ ေဒၚခင္ေမသန္းက ေကာ္မရွင္ပဲြခ ရယူမည့္ အစီအစဥ္ကို သိသည္ႏွင့္ တၿပိဳင္နက္ ေဒၚခင္ေမသန္းကို ရိုက္ႏွက္ဆံုးမကာ စီမံကိန္း ကို ဖ်က္လုိက္ပါသည္။ ေျဖာင့္မတ္သူ ျဖစ္ပါ သည္။ ၁၉၅၈ ခုႏွစ္ အာဏာသိမ္းစဥ္ကလည္း ေငြေၾကး ကိစၥတြင္ သူကုိယ္တုိင္ သန္႔ရွင္းစြာ က်င့္သံုးၿပီး လက္ေအာက္ ဗိုလ္မႉးႀကီးမ်ားကို သန္႔ရွင္းၾကရန္ တင္းက်ပ္စြာ အမိန္႔ေပးခဲ့ပါသည္။ ၁၉၆၁ ခုႏွစ္က ထိပ္သီးစစ္ဗိုလ္ႀကီး (၁၃) ဦး ဖယ္ရွားစဥ္ စစ္ဆင္ေရးရန္ပံုေငြ ျဖတ္ေတာက္ လာဘ္စားမႈမွ စတင္ကာ ေငြေၾကးမသမာမႈမ်ား ကို အေရးယူသည္ ျဖစ္ပါသည္။ သို႔ေသာ္ ၁၉၅၇ ခုႏွစ္တြင္ ေအဒီလမ္း အင္းလ်ား ကန္ထိပ္တြင္ စစ္ဦးစီးခ်ဳပ္ေနထုိင္ရန္ အိမ္ေဆာက္ စဥ္ကမူ ဇနီးေဒၚခင္ေမသန္း ေဟာင္ေကာင္သို႔သြား ကာ အိမ္ေဆာက္ပစၥည္မ်ား၊ ဟိုင္ဖုိင္ဓာတ္ျပား၊ တိတ္ျပား၊ ဓာတ္စက္မ်ား ၀ယ္ယူေစျခင္းတို႔ ျပဳလုပ္ ေသာအခါ ႏုိင္ငံေရးရပ္ကြက္က မ်က္လံုးျပဴးကာ ၾကည့္ၾကပါသည္။ “မင္း ေန၀င္းေဆာက္တဲ့ အိ္မ္ကို ျမင္ၿပီးၿပီလား၊ အိမ္မဟုတ္ဘူး၊ နန္းေတာ္ကြ နန္းေတာ္” ဟု ေဒါက္တာ ဘေမာ္က စာေရးသူအား ေျပာျပပါ သည္။ “ငါလည္း အာဏာရတုန္းက အနားယူတဲ့အခ်ိန္မွာ ေနဖို႔ ကိုယ္ပုိင္အိမ္ေဆာက္ခဲ့တယ္။ ေက်ာ္ၿငိမ္းတို႔၊ ခ်စ္ေမာင္တို႔လည္း ကိုယ္ပုိင္အိမ္ေဆာက္ၾကတာပဲ။ အတြင္း၀န္ေတြ၊ ၀န္ေထာက္ၿမိဳ႕အုပ္ေတြလည္း ကိုယ္ပုိင္အိမ္ေဆာက္ၾကတယ္ဆိုတာ တေန႔ရာထူး ျပဳတ္တဲ့အခါ အနားယူတဲ့အခါ အတြက္ အိမ္ေဆာက္ ၾကတာဟာ မဆန္းဘူး။ ေနဝင္းက သူကိုယ္ပုိင္ေဆာက္တာမဟုတ္ဘူး၊ တပ္မေတာ္ဦးစီးခ်ဳပ္ ေနဖို႔ အိမ္ကို ဒီလိုအပင္ပန္း ခံျပီး ေဆာက္တာဟာ ဒီေကာင္ တသက္လံုး ရာထူး က မဆင္းေတာ့ဘူးကြ” ဟု သူက ေကာက္ခ်က္ခ်ခဲ့ ပါသည္။ သူတသက္လံုး ေနထုိင္ရန္အိမ္ကို အခြန္ေတာ္ေငြႏွင့္ ေဆာက္ျပီး ေနာက္ပုိင္းတြင္ ၁၉၆၂ ခုႏွစ္ အာဏာသိမ္း ျပီးခ်ိန္မွစတင္ကာႏိုင္ငံ၏ ဓနစြမ္းအားမွန္သမွ်၊ ႏုိင္ငံပိုင္ ပစၥည္းပစၥယမွန္သမွ် သူ၏ မိသားစုပုိင္၊ ဘိုးဘြားပုိင္ ပစၥည္းမ်ားအျဖစ္ ထင္သလို စားသံုးပါေတာ့သည္။ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ အင္းလ်ားကန္ဟိုတယ္ႀကီး၏ အ၀င္၀တြင္ ေကာ္ဖီဆုိင္ကေလးတခု ဖြင့္ထားပါသည္။ မ်ားေသာ အားျဖင့္ ထိုဆိုင္တြင္ လာေရာက္စားေသာက္သူမရွိပါ။ ဟိုတယ္သို႔ တကူးတက လာေရာက္ေသာက္ႏုိင္သူ ရွားပါးသည္။ တင္ေမာင္ႏွင့္ သတင္းစဥ္အယ္ဒီတာ သန္းစိန္ထြန္း၊ ေမာင္ေမာင္ညိဳတို႔သည္ ႏုိင္ငံျခားဧည့္ သည္မ်ားကိစၥ၊ျပန္ၾကားေရး၀န္ႀကီးဌာန၏ ဧည့္ခံပဲြမ်ား ျပဳလုပ္ေရး ကိစၥမ်ားအတြက္ အင္းလ်ားကန္ဟိုတယ္ သို႔ မၾကာခဏ သြားရေလ့ရွိပါသည္။ သြားေလတုိင္း ဟိုတယ္ေပါက္၀တြင္ ဖြင့္ထားေသာ အထူးေကာ္ဖီဆိုင္ Expreeso ေကာ္ဖီခါးေသာက္ၾကေလ့ရွိပါ၏။ ရံဖန္ရံခါ တြင္ သန္းစိန္ထြန္းက မုန္႔ပဲသေရစာ ဒါယကာခံရွာပါ သည္။ ေစ်းကလည္း ႀကီးလွသျဖင့္ အၿမဲေကာ္ဖီ မေသာက္ႏိုင္ဘဲ ထုိင္ရံုသာ ထုိင္ခဲ့သည္လည္း ရွိပါ သည္။ ျဖဴျဖဴေခ်ာေခ်ာ ေထာင္ေထာင္ေမာင္းေမာင္း ေက်ာင္းသူ တဦးႏွင့္ ေက်ာင္းသူအဖဲြ႔ကိုမၾကာခဏ ေတြ႕႔ရပါသည္။ ေက်ာင္းသူတို႔ အုပ္စုက ေစ်းမေမး ဘဲ တန္းဖိုးႀကီးေသာ မုန္႔မ်ားကို အ၀အၿပဲစားႏိုင္ၾက သည္ကို သတိျပဳမိသျဖင့္ေငြရွင္းလွ်င္မည္သူက ေပး သနည္းဟု ေစာင့္ၾကည့္မိပါသည္။ဘယ္ေလာက္က် သနည္းဟုမေမးပါ၊ ေငြစာရင္းေတာင္းခံလႊာမေတာင္း ပါ။ စားေသာက္ၿပီးတေပ်ာ္တပါးထြက္သြားၾကပါသည္။ စားပဲြထုိးကေလးကို ေမးၾကည့္မိပါသည္။ “ဗုိလ္ခ်ဳပ္ႀကီးရဲ့သမီး ေဆးေက်ာင္းသူ စႏၵာ၀င္းႏွင့္ သူရဲ့သူငယ္ခ်င္းေတြေလ။ ေတာ္ေတာ္ၾကာ တျခား သမီးေတြ လာၾကဦးမယ္။ ဒီဆုိင္က သူတို႔တေတြ ေန႕လည္စာစားဖို႔ ဖြင့္ေပးရတာပါ။ သူတို႔က ဘယ္ ေတာ့မွ ပိုက္ဆံမေပးဘူး” ဟု ေျဖပါ၏။ ဗိုလ္ေန၀င္းက ႏုိင္ငံပိုင္ ပစၥည္းမွန္သမွ် သူ၏ မိသားစုပိုင္အျဖစ္ စားသံုးေစသူ ျဖစ္သည္။ သူ၏ သားသမီးမ်ားသာမက အေပါင္းေဖာ္မ်ားပါ ထင္သလို စားသံုးၾကေစပါသည္။ သားသမီးမ်ားမွာ ငယ္စဥ္ကပင္ ဒါတုိ႔ေျပ၊ ဒါတို႔ေျမ၊ ဒါငါတို႔ေျမဟု ႏိုင္ငံတခုလံုးကို အပိုင္စားေစဟု စိတ္ဓာတ္သြင္း ထားပါသည္။ ၁၉၆၂ ခုႏွစ္၊ မတ္လ (၂) ရက္ေန႔တြင္ အာဏာသိမ္း ျပီးေနာက္ (၃) လခန္႔အၾကာ ဇူလုိင္လ (၇) ရက္ လူ သတ္ပဲြ အၿပီးတြင္ “ေခါင္းရႈပ္တယ္” ဟု ဆိုကာ လန္ ဒန္သို႔ ထြက္သြားပါသည္။ ထိုကာလမွ စတင္ကာ တႏွစ္လွ်င္ (၄) ေခါက္မွ်၊ (၄)လမွ် ႏိုင္ငံျခားသို႔ သြား ေရာက္ အပန္းေျဖေလ့ရွိပါသည္။ သူပုိင္စစ္စံုေထာက္ တပ္က ၀န္ႀကီးစစ္ဗိုလ္ မွန္သမွ်ကို အၿမဲမွန္ဘီလူးႏွင့္ ၾကည့္ေနေစၿပီး (၇) ရက္တႀကိမ္ ဆက္သားတဦး လန္ ဒန္သို႔ ေစလႊတ္ကာ သတင္းမ်ားကို အစီရင္ခံရသျဖင့္ စစ္ဗိုလ္၀န္ႀကီးမ်ားသည္ သူရွိေနေသာ အခ်ိန္မ်ားထက္ အေနအထိုင္ အေျပာအဆို ဆင္ျခင္ၾကေလ့ရွိပါသည္။ “သူလုပ္ေနတာေတြကို ခင္ဗ်ားမႀကိဳက္ပါဘူး။ သူမရွိတုန္း သိမ္းလုိက္ပါလား” ဟု အိမ္ေရွ႕မင္းတပုိင္း စစ္ဗိုလ္ႀကီးကို ေျပာမိပါသည္။ စကားလံုးႏွင့္ အေျဖပင္ မေပးရဲပါ။ အဓိပၸာယ္ရွိရွိ အၿပံဳးႏွင့္သာ ေျဖ၀ံ့ရွာပါ၏။ ေခါင္းေဆာင္ႀကီး၏ ႏုိင္ငံျခားခရီးစားရိတ္မွာလည္း ႀကီးျမင့္လွပါသည္။အခိုင္းအေစလက္တုိလက္ေတာင္း မ်ား၊ ဆရာ၀န္မ်ား၊ စစ္စံုေထာက္မ်ား၊ သားသမီးမ်ား၊ သားသမီးတို႔၏ သူငယ္ခ်င္းမ်ားပါ ေခၚေလ့ရွိပါ၏။ ျပန္လာပါက အစိုးရေငြႏွင့္ ၀ယ္လာေသာ ႏုိင္ငံျခား ပစၥည္းမ်ားကို ေဒၚခင္ေမသန္းက ေမွာင္ခိုေစ်းသို႔ ပို႔ ေရာင္းပါသည္။ “တိပ္ရေကာ္ဒါ အသစ္အဆန္းကေလး၀ယ္မလား၊ ေဒၚခင္ေမသန္း ပါလာတာေလ” ဟု ေရာင္းသူပဲြစား မ်ားကို ေတြ႔ဖူးပါသည္။ ခရီးစားရိတ္ ျဖဳန္းတီးပံုႏွင့္ ပတ္သက္၍ ဂ်ာမဏီျပည္၊ ဘြန္းၿမိဳ႕ ျမန္မာသံရံုးမွ သံမႉးတဦးက ေျပာျပပါသည္။ “ဗုိလ္ခ်ဳပ္ႀကီးနဲ႔အဖဲြ႔အတြက္ အငွားကားမဟုတ္တဲ့ အထူးတကၠစီေလးစီးကို ဟိုတယ္ေရွ႕မွာ (၂၄) နာရီ ရပ္ေစာင့္ရမယ္ဆိုၿပီး ငွားထားတယ္။ သူက ရက္(၂၀) ေနေတာ့ အငွာကားစားရိတ္က ကားသစ္၀ယ္လွ်င္ သံုးစီး ၀ယ္ႏုိင္တယ္။ က်ေနာ္တို႔ သံရံုးမွာ ကားစုတ္ ကားပ်က္တစင္းပဲ ရွိတယ္။ ကားသစ္၀ယ္သံုးၿပီးသံရံုး ထားခဲ့လွ်င္ဘယ္ေလာက္ေကာင္းမလဲ၊ မေျပာ၀ံ့ပါဘူး ေလ” ဟု ညည္းရွာပါ၏။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီးသည္ ႏုိင္ငံျခားဟိုတယ္မ်ားတြင္ တစ္ေပးေကာင္းသူ၊ ေဘာက္ဆူးေပးေကာင္းသူ ဟုေက်ာ္ၾကားပါသည္။ ေဆးရံုတက္ကာ ေဆးစစ္ရင္း အနားယူရာတြင္ ေဆးရံုကဆင္းေသာေန႔တြင္ ဆရာ ၀န္မ်ား၊ သူနာျပဳမ်ားမွအမိႈက္လွဲသူမ်ားအထိ ၀န္ထမ္း အားလံုးကိုဖက္ကာ လက္ေဆာင္ေပးပါသည္။ ေငြဖလားႀကီးတခု ထဲတြင္ ျမန္မာႏုိင္ငံမွ သယ္လာ ေသာ ေက်ာက္လက္စြပ္၊ နားကပ္စေသာ လက္၀တ္ ရတနာအမ်ိဳးမ်ိဳးကို သူက မၾကည့္ဘဲ လက္ႏွင့္ႏိႈက္ ကာ ဆဲြယူ၍ လက္ေဆာင္ေပးပါသည္။ အေမရိကန္ ေဒၚလာ တေထာင္တန္ ရသူမ်ား ရွိၾကသည္။ ႏုိင္ငံပုိင္ေငြ မေလမလြင့္ရန္ ေခၽြတာရွာပါသည္။ လန္ဒန္တြင္ လႏွင့္ခ်ီကာ အနားယူရာတြင္ ဟို တယ္စားရိတ္က ႀကီးမားသည္။ လိုသမွ်ကို ရန္ကုန္ဘ႑ာေရး၀န္ႀကီးထံ ေတာင္းရသည္။ တခ်ီတြင္ ျမန္မာအစိုးရတြင္ လက္က်န္ ႏိုင္ငံျခား သံုးေငြမရွိသျဖင့္ ၿဗိတိသွ်ေလေၾကာင္းကုမၸဏီမွ ေငြေခ်းရဖူးသည္။ ထိုေၾကာင့္ ႏုိင္ငံေတာ္အဖို႔ စားရိတ္သက္သာေစရန္ လန္ဒန္တြင္ အိမ္ေကာင္းအိမ္သန္႔တလံုး၀ယ္ကာ ေနထုိင္ပါသည္။ ဒီမိုကေရစီအစိုးရ ေခတ္က သံရံုး ေျမႏွင့္ အေဆာက္အအံုကို အစုိးရအေနႏွင့္ ၀ယ္ခဲ့ သကဲ့သို႔ မ၀ယ္ဘဲ သူ၏မိတ္ေဆြ ဘီအိုစီ မန္ေနဂ်ာ ေဟာင္း အဂၤလိပ္တဦး၏ အမည္ႏွင့္ ၀ယ္ခဲ့ပါသည္။ ကံမေကာင္း အေၾကာင္းမလွသျဖင့္ သူ၏မိတ္ေဆြ ခမ်ာ ေသဆံုးရွာေလရာ ဇနီးျဖစ္သူက ခင္ပြန္းသည္ ပိုင္ဆိုင္ပစၥည္း အျဖစ္ သိမ္းယူေသာအခါ ဗုိလ္ခ်ဳပ္ႀကီး မွာ ဘံုေပ်ာက္သြားရွာပါသည္။ ျမန္မာႏုိင္ငံတြင္းတြင္ မည္သည့္အမႈကိုမဆို အႏုိင္ယူႏုိင္ေသာ္လည္း အဂၤလန္တြင္ အဂၤလိပ္ဥပေဒျဖစ္ေနသည္။ အိမ္ကို မူလက မိမိနာမည္ႏွင့္ မ၀ယ္ဘဲ ခိုးေၾကာင္ခုိး၀ွက္ ၀ယ္ခဲ့သျဖင့္ ဥပေဒအရ ပိုင္ဆုိင္သူ၏ ဇနီးမယား သာ ဆက္ခံပိုင္ဆုိင္ခြင့္ ရွိေလရာ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီးမွာ မည္သို႔မွ မတတ္ႏုိ္င္ဘဲ သူခိုးလက္မွ သူ၀ွက္က လုသည္ကို မခံခ်ိမခံသာ ခံရရွာပါသည္။ စိတ္မေက်ႏုိင္သျဖင့္ ေနာက္ထပ္အိမ္တလံုး ၀ယ္ျပန္ပါေသးသည္။ တခါေသဖူး ပ်ဥ္ဖိုးနား လည္ၿပီျဖစ္သျဖင့္ေနာက္၀ယ္ေသာအိမ္မွာ လက္ထဲတြင္ ၿမဲခဲ့ပါသည္။ ဤတခ်ီတြင္ မည္သူ႔ကိုမွ အညံ့မခံပါ။ တပ္မေတာ္သား (၆) ဦးကို ျမန္မာႏုိင္ငံက ေခၚယူကာ အိမ္ေစာင့္တာ၀န္ခ်ထားပါသည္။ ႏွစ္စဥ္ တႏွစ္တႀကိမ္ တပ္မေတာ္သား (၆) ဦး ကို လန္ဒန္သို႔လူလဲႏွင့္ ေစလႊတ္ကာအိမ္ေတာ္ ေစာင့္ရန္ ပို႔ေပးရပါသည္။ ဒုတိယအစီအစဥ္အရ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီး၏ ဘိလပ္ အိမ္ေတာ္ေစာင့္ေရွာက္ေရးအတြက္ တပ္မေတာ္ သားမ်ားကို ဘိလပ္သို႔ အလွည့္က်ပို႔ရျပန္သျဖင့္ ဆင္ဖိုးထက္ ခၽြန္းဖိုးက ႀကီးရျပန္ပါသည္။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီးေန၀င္း၏ နန္းသက္ (၂၄) ႏွစ္ မျပည့္မီ ႏိုင္ငံေတာ္လူမဲြႏုိင္ငံျဖစ္ရေလသည္မွာမဆန္းပါေပ။ Andrew Soe ၈ ဇန္နဝါရီ ၂၀၁၅။ _______________________________ Credit To >Andrew Soe
No comments:
Post a Comment